Perhentian Islands en Kota Bharu

17 juni
Vanmorgen zijn we toch maar even naar de dokter geweest. Uitdroging lag op de loer. Dat wilden we voor zijn. Aangekomen bij het Medical Centre, op het andere eilandje Kecil, hadden we meteen in de gaten dat je hier niks ernstigs moet krijgen... Niet echt een professionele kliniek zeg maar. Er was geen arts aanwezig, maar een assistent. Die liet me mijn eigen diagnose stellen en stelde verder geen vragen. Ik kreeg voor ongeveer 3 euro pilletje tegen maagpijn, spul tegen uitdroging én het consult. Ik heb uiteraard wel de rekening gevraagd, voor de declaratie bij de reisverzekering ;-)
Nadat ik die spulletjes had ingenomen voelde ik me wat beter. Zo goed zelfs dat ik het waagde om fruit te eten. Ging goed, kreeg er energie van en stond erop om toch een kano te huren voor de middag. We kregen een duo-kano. Haha en ik ben geen kano-ster dus dat was wel even lachen. Vooruit ging goed, maar koers houden was lastig. We gingen op weg maar turtle beach. Op dat strand komen schildpadden eieren leggen. Het waren eigenlijk drie kleine strandjes. Op een strand zat een stelletje met picknickmand en champagne in de hand romantisch op dat strand te zitten. Totdat wij die serene rust met ons fantastische kano-vaar-talent kwamen verstoren. Romantic beach was gone forever. Toen er ook nog drie mensen naar het strand kwamen om een potje beachtennis te spelen hadden we helemaal met het koppeltje te doen. Intussen waren we erachter gekomen dat er geen schildpadden waren en ook geen noemenswaardig koraal of vissen. Een strandje verderop waren meer mensen aan het snorkelen en daar zagen wel wat we wilden zien. Best veel levend koraal en heel veel vissen. Super mooi! We genoten er een tijdje van, maakten wat foto's en vertrokken weer voor de rit naar ons hotel. Met ons talent verwachtten we dat dat een tijdje in beslag zou nemen. Door de oefening voeren we echter als een olympisch team in een recordtijd naar het hotel. De zon kwam voor het eerst even tevoorschijn en daar konden we nog fijn even van genieten.
Ik heb net een beetje rijst gegeten en dat gaat best goed. Ben heeft me nu gepromoveerd tot de vietnamese chicken ( niet meer boneless) :-)
Morgen gaan we onderweg naar Kora Bahru. Nieuwe omgeving, leuk!

18 juni
Met de ferry en taxi werden we naar onze volgende bestemming gebracht, Pasir Belanda, een resort van Nederlandse mensen. We kwamen aan in de middag, helemaal verhit en hadden na het inchecken een maaltijd nodig. De eigenaar van het hotel ging net eten halen en kon wat voor ons meenemen. Dat was fijn en lekker! Na het eten doken we snel het zwembad in. Warm! We besloten na het zwemmen nog even door het dorpje te fietsen. Zweten weer! Poeh! Het tentje dat betrouwbaar was, ging net sluiten en de andere met vliegen bezaaide eettentjes sloegen we wijselijk over... Toch maar niet doen, één voedselvergiftiging was wel genoeg deze vakantie.
Terug bij het resort werd er een taxi voor ons geregeld. We moesten ergens wat eten. Die bracht ons voor een belachelijk bedrag naar een, volgens de eigenaar hier, betrouwbaar restaurant. We bestelden satay en vers sap. Het sap was super warm... Vreemd... De satay smaakte raar zei Ben... Ik keek eens goed en wat bleek: de kip was niet gaar. We hebben snel betaald (4 euro ofzo, niet moeilijk doen) en zijn gegaan. Onderweg waren we een KFC tegen gekomen. We liepen erheen, aten frietjes met kip, de eerste echte maaltijd voor mij en vroegen de medewerkers een taxi voor ons te bellen. Die vraag leverde een grote frons op het gezicht van het meisje en wat gegiechel op. Later kwam ze terug met de mededeling dat ze iemand had gebeld om ons te brengen. 10 minuten later werd er een mooie witte auto voor gereden, geen gare taxi die wij hadden verwacht. Bleek dat de medewerkster haar vriend had laten komen om ons naar het hotel te brengen. We stapten in, hadden een goed gevoel en weinig keus. De jongen moest nog even met het hotel bellen om de juiste weg te vragen en bracht ons daarna keurig tot op het terrein van het hotel. We wilden hem bedanken met geld, maar daar wilde hij absoluut niets van weten!!! Super aardig! Dat zijn de meeste mensen hier trouwens, en ook erg behulpzaam.
We konden de wedstrijd van het Nederlands elftal tegen Australië kijken bij de eigenaar hier. Ook heel gastvrij en aardig. We hoeven verder niemand te vertellen hoe dat afliep... Wij zaten hier met samengeknepen billen. Spannend! En wat een scheidsrechter.. Pff!

19 juni
Wat is er fijner dan gewoon lekker te kunnen eten zonder daar ziek van te worden. Lekkere boterhammen met hagelslag gegeten. Leuk, logeren bij Nederlanders! Na het eten vertrokken we op de fiets voor een tocht van 22 km over het Maleise platteland. Zo leven ze dus echt. Een stad is altijd vertekend, vooral in de gebieden waar de toeristen komen. We hebben echt kunnen zien hoe de mensen wonen en werken. Een erg mooie ervaring. Wel weer erg warm. We zitten hier in een niet toeristisch moslim gebied. Dat betekent voor mij dus een lange broek en t-shirt met mouwen. Dan op de fiets met 38 graden, poeh, dat ben ik niet gewend. Daar krijg je sweaty balls van ;-) Maar ach, met een korte broek was het net zo goed super warm geweest.
Na de fietstocht aten we bij het tentje dat gisteren gesloten was. Dat was lekkerder dan de KFC. Onderweg kochten we fruit, de mango's zijn goddelijk hier, voor het avondeten. We hadden geen zin in weer een avontuur als gisteren met taxi's en rauwe kip.
De namiddag hebben we heerlijk aan het zwembad doorgebracht met niksen en de grote hagedissen bewonderen die hier in de rivier zwemmen. We noemen ze krokobillo's. Hihi
Het avondeten bestond uit noodlesoepie met mango en watermeloen. Prima en ook nog een beetje gezond.
Morgen vertrekken we met het vliegtuig naar Kuala Lumpur, alweer de laatste etappe van deze reis... Wat gaat dat toch snel altijd :-(