Catamaran Cruise & Cameron Highlands

Dag 8 en 9
Gisteren geen reisverslag. De leukste dag van het jaar, mijn verjaardag, gaf daar geen gelegenheid toe :-D Voor mijn verjaardag had Ben een cruise op een catamaran geregeld. De nr 1 activiteit op Tripadvisor. Wij houden van tripadvisor! Klopt altijd. Om 09.40 uur moesten we ons melden bij de haven. We werden met een klein bootje opgepikt door Carl, de eigenaar van de catamaran. Hij bracht ons samen met een Indiaas koppel naar de grote boot. Carl ging terug om nog mensen op te halen zodat we uiteindelijk met 10 gasten op de boot waren. Op de catamaran ving Bea ons op en gaf ons uitleg over de tocht. Iedereen was lekker op tijd waardoor we eerder dan gepland konden gaan varen. Je kon achter op de boot in een zitje zitten of voor op de boot op het dek of op matten liggen. Super chill. Lekker in de wind. Wel oppassen voor de felle zon hier, zelfs door de wolken heen verbrand je gemakkelijk.
De hele tocht kon je onbeperkt drankjes pakken. Perfect verzorgd. Als eerste voeren we een stuk over the Andeman Sea. Tussen de eilanden van Langkawi door. Prachtig! Langkawi heeft 99 eilanden en daarvan zijn er maar 4 bewoond. Het eiland Langkawi zelf natuurlijk, op eentje is een resort gebouwd en op twee andere eilanden hebben zich vissers gevestigd. Veel eilanden zijn eigenlijk niet bewoonbaar omdat het grote rotsformatie zijn die uit de zee omhoog rijzen.
We kwamen ook langs pregnant maiden eiland. Dat eiland heeft de vorm van een zwangere vrouw. Op het eiland ligt een zoetwater meer dat het pregnant maiden lake genoemd wordt. De legende gaat dat er een godin uit de hemel naar beneden kwam en dat een man verliefd op haar werd. De man moest ervoor zorgen dat zij hem ook verliefd op hem werd en gaf haar daarom een liefdesdrank. Ze werd helemaal verliefd op de man, ze trouwden en raakten al snel in verwachting. De baby werd dood geboren. De godin besefte dat de man haar bedrogen had en begroef de baby op de bodem van het meer. Ze zegende het meer met vruchtbaarheid en verdween daarna terug naar de hemel. Er werd nooit meer iets van haar vernomen. Men zegt dat als een vrouw naar het meer gaat en het water drinkt, dat ze dan snel in verwachting zal raken. Ik denk persoonlijk dat je dan flink aan de diarree raakt, maar goed, het is een mooi verhaal. We kregen niet de kans om erheen te gaan, dus geen zwangerschap of diarree voor ons ;-)
In de tussentijd hadden Bea en Carl een net achter de boot gehangen wat ze de jacuzzi noemden. Je kon lekker in dat net hangen en afkoelen.
We gingen verder naar een rustig stuk tussen eilandjes in en konden daar zwemmen en kajakken.
Intussen hadden we een leuk contact met de andere mensen op de boot. De Indiërs hielden zich wat afzijdig, maar het gezin uit Singapore was erg gezellig. Ze hadden vier kinderen van 4,6,8 en 10 jaar oud. Lucy, Noah, Emma en Joshua. Leuke, goed opgevoede kinderen. We hebben ons goed geamuseerd met die kids. Met ons zwemmen, op de kano en spelletjes spelen. Ze vonden het allemaal prachtig. Vooral kleine Noah was een pittig mannetje, eentje om in de gaten te houden. Hij was niet bij me weg te slaan. Ik vroeg hem of hij met mij meer terug naar Nederland wilde gaan. Dan liet ik Ben bij zijn ouders en broer en zusjes. Dat wilde hij toch niet. Ik liep gewoon een blauwtje! Heb Ben maar gewoon mee terug genomen. Mijn lieve sjatsie.
Op deze plek kregen we ook lunch. Heerlijk Maleisisch eten. Allemaal super lekker. Toen dat op was kwam Bea met een schaal koekjes met een kaarsje en begon iedereen voor mij te zingen. Had Ben geregeld. Echt leuk! Een beetje een verjaardagstaart en een jarig gevoel. Ik had een zak lolly's meegenomen om uit te delen. Dat viel wel in de smaak.
Na het zwemmen en de lunch bracht Carl ons naar een prachtig strand. Dat was tot 7 maanden geleden verlaten. Nu bouwen mensen er een illegaal restaurant. Bea denkt dat ze snel failliet zullen gaan omdat ze geen reclame kunnen maken. Dat hopen we dan maar want het was zo'n mooi strandje! Zeker als echt een lonely beach was geweest. We konden een korte jungle tour doen. Ben kon niet mee omdat hij nog last had van zijn been en niet goed kon lopen. Ik wilde wel mee, maar na 20 meter begaf mijn slipper het. Ja mam, die leuke (dure) slippers die we in Duitsland gekocht hebben :-( duurkoop... Dus ik ging terug naar het strand. Daar kreeg ik van Lucy en Emma schelpjes als verjaardagscadeautje. Zo lief! Ik zwom daarna terug naar de boot en ben lekker op de netten gaan liggen.
We hebben nog heerlijk genoten van het heerlijke weer en de ambiance er omheen.
Terug aan land gingen we ons even opfrissen en daarna wat drinken. Ben probeerde al twee dagen vervoer te regelen naar de Cameron Highlands. Dat lukte dus niet. Ik regelde intussen dat de scooter terug maar de eigenaar ging. Die zag geen schade, dus de borg kregen we gewoon terug. Dat lukte gelukkig wel.
Ik mocht natuurlijk kiezen waar we gingen eten. Dat werd een restaurantje op het witte strand. We konden genieten van een prachtige zonsondergang en van heerlijk eten. We bestelden een Piña Colada (die ze hier overigens niet echt goed kunnen maken, maar lekker genoeg) en daarna wijn. Ben vond de wijn niet zo lekker waardoor ik die 'moest' opdrinken. Dat doe je dan maar hè. Ik werd er een beetje tipsy van, maar dat mag als je jarig bent!
Op de valreep regelden we toch nog vervoer naar de Cameron Highlands.... En maar goed ook. Vannacht heeft het flink gestormd hier. Wauw, wind en regen. Ik snap nu waarom ze de regen hier showers noemen. Vanmorgen regende het ook nog flink. Dan is het fijn dat een taxi je op komt halen. Al is dit dan om 6.30 uur in de ochtend... De overtocht met de ferry ging prima. We mochten in het rustige gedeelte zitten. Ineens kwamen er een stuk of tien agenten binnen met tussen zich in 20 arrestanten. Allemaal geboeid en met een ketting aan elkaar gebonden. Ons werd verzocht een stukje naar voren te gaan zitten. Dat deden we natuurlijk braaf. Ik denk overigens niet dat je in Nederland 20 arrestanten met een ketting aan elkaar mag binden -op een boot- Zou een bijzonder vervelende situatie kunnen opleveren bij een calamiteit.
We werden na de overtocht begeleid naar het busstation. Daar stond een grote touringcar voor ons klaar. De bus bracht ons in ongeveer 5 uur naar de stad Ipoh. Daar stopte onze georganiseerde reis en moesten we zelf wat regelen. We hadden alleen nog maar koekjes en chips gegeten als ontbijt en lunch omdat we niks anders hadden. We kochten een wafel op het busstation in Ipoh, niks anders te krijgen. Voor de reis naar ons hotel, anderhalf uur rijden hadden we twee keuzes: 1. een taxi, die meteen vertrok en de reis maakte in 1,5 uur, voor 34 euro. Of 2. een bus, waar we anderhalf uur op moesten wachten, 'duizend' stops zou maken, er twee uur over zou doen, voor 8 euro. Monique was al moe van het gereis en besloot heel snel voor de taxi, zonder airco helaas, maar wel snel. En 34 euro voor een rit van anderhalf uur is voor Nederlandse begrippen heel goed te doen. Zo, nu heb ik mijn dure keuze weer recht gepraat...!
De taxi rit bleek uiteindelijk twee uur te duren. Het geld hebben we er helemaal uit ;-) We kwamen aan in het Geasthouse en moesten even wennen aan hiet hier is. Je deelt gewoon een huis met andere toeristen. We hebben natuurlijk een eigen slaapkamer en badkamer met wc, maar verder is er een keuken en een woonkamer. Best leuk! Je krijgt zo contact met andere mensen. We hebben bij een Chinees restaurant een soort fondue gegeten. Was lekker, maar morgen toch weer Maleisisch of Indiaas. Nu even chillen en naar bed. We zijn echt kapot.
Morgen gaan we een tour doen en worden we alweer om 8.45 uur opgehaald.
Doeii!!